Wywiad

Wywiadowca, to właściwa nazwa zawodu, detektyw to rodzaj działalności wykonywanej przez ludzi którzy muszą w minimalnym choćby stopniu poznać jego arkana. Policjant, strażnik, milicjant, to różne inne nazwy działalności wykonywanych przez ludzi którzy także muszą się szkolić w tej samej materii. Kultura masowa utrwaliła w naszej świadomości słowo szpieg i tak też jest tłumaczone chińskie słowo z traktatu Sun Tzu, choć właściwie ... to szpiedzy występują w sensacyjnych filmach… Trzymając się jednak reguł przyjętej transkrypcji użyjmy go dalej co do tekstu oryginalnej pierwszej lekcji …

Kim więc jest wywiadowca? Temat bardzo szeroki, zacznijmy jednak od tego od czego, od zawsze zaczyna się nauka zawodu, taki odpowiednik „Ala ma kota, kot ma Alę”…

Wyróżniamy pięć rodzajów szpiegów: miejscowi, wtajemniczeni, odwróceni, martwi oraz żywi. Kiedy wszyscy oni działają jednocześnie, nikt się niczego nie domyśla – oto boski plan, skarb każdego władcy. Szpiedzy miejscowi rekrutują się spośród autochtonów. Szpiedzy wtajemniczeni wywodzą się spośród urzędników wroga. Szpiedzy odwróceni, to tacy, którzy służyli wrogowi, a teraz służą nam. Martwi zaś mają za zadanie przekazywać fałszywe informacje, aby nasi szpiedzy zdemaskowali ich w obozie wroga. Żywi szpiedzy to ci, którzy wracają z informacjami o wrogu.

Choć współcześnie trzeba by to ująć trochę inaczej…

Wyróżniamy pięć rodzajów wywiadowców (i pięć podstawowych ról operacyjnych o czym drodzy uczniowie przekonacie się później): na terenie na którym działamy musimy mieć miejscowych współpracowników którzy wykonają wszystkie drobne czynności, niezbędne do powodzenia, zaczynając od kierowców i listonoszy, na złodziejach i informatykach kończąc, wśród tych wobec których działamy musimy mieć swoich zwolenników (najlepiej szczerych i nieprzekupnych – wbrew pozorom, o czym także przekonacie się później), wśród wywiadowców stojących po przeciwnej stronie także musimy mieć swoich zwolenników, przeciwna strona musi poznać jakichś naszych wywiadowców o którychś sądzić będzie, że są właśnie jej zwolennikami, ponieważ nie wszystko (zawsze) pójdzie dobrze musimy mieć także takich którzy zastąpią tych którzy zostaną zdemaskowani lub uzupełnią luki w naszych planach, które ze swej natury nie będą nigdy doskonałe. Tylko jeżeli działają razem nasze plany pozostaną tajemnicą a to jedyny pewny warunek powodzenia.

„Tajna praca to jest taka praca która musi pozostać tajną.” Kim Philby (jeden z tzw. „pięciu gwiazd”)

Jak rozpoznać czy detektyw ma jakiekolwiek pojęcie o zawodzie?

Osobiście uważam, że należy zapytać czy wie co znaczą dwa terminy wprowadzone w czasach carskiej ochrany, będące kluczem do zrozumienia sukcesów wywiadu radzieckiego i rosyjskiego, które także w dzisiejszych czasach są imponujące:

1. Kontr-rozpoznanie (po rosyjsku „kantr-razwiedka” błędnie tłumaczone jako „kontrwywiad”). Występuje wewnątrz każdej działalności wywiadowczej (więc nie ma nic wspólnego z kontrwywiadem, gdyż występuje wewnątrz niego, wewnątrz wywiadu, tajnej policji – przynajmniej powinna o czym niestety nasze krajowe władze zapomniały w 1989r.) - jest to ogół działań podejmowanych przez wywiadowców w celu zniszczenia możliwości przeciwnika w zakresie odkrycia ich planów, atak na zasoby, eliminacja źródeł osobowych, podstawienie fałszywych źródeł, dyskredytacja decydentów nieprzyjaciela, itd.
2. Maskowanie (po rosyjsku „maskirowka”) - jest to ogół działań podejmowanych przez wywiadowców w kierunku maskowania swoich rzeczywistych planów - celowego wprowadzenia w błąd przeciwnika, tak żeby wydawało mu się, że nas zna, np. prowadzenie na tym samym terenie pozornych operacji z celowymi błędami, tak żeby właśnie zostały wykryte, lub werbunek źródeł pod fałszywą flagą tak żeby wykryte prowadziły do strony trzeciej, itd.

Źródłem rosyjskich sukcesów jest to, że zawsze poświęcają przynajmniej połowę zasobów ludzkich i materialnych na te właśnie kroki, np. jacyś Rosjanie dają się złapać na monitoringu video po udanym ataku chemicznym który spowodował, że cierpiąca ofiara rzekomo nieudanego zabójstwa przyciąga uwagę mediów, lub jakiś Rosjanin podobny do pracownika wywiadu otwiera drzwi mieszkania i udaje przestraszonego pytaniami dziennikarki po tym jak podobno dobrano złą dawkę trucizny w innym zamachu …

Poniżej, drodzy uczniowie pierwsza lekcja w całości.

Sztuka wojny wg Suna Wu (Sun Tzu) 《孫子兵法》

Rozdział XIII Wywiad
Jeśli wystawimy 100 000 żołnierzy, którzy będą przemierzać bezkresne połacie ziemi, koszty poniesione przez obywateli i państwo sięgną niebotycznych sum; na froncie i na zapleczu powstanie zamęt, a 700 000 ludzi na skraju wyczerpania będzie się błąkać po drogach, nie mając z czego żyć. Wojna może trwać wiele lat, a jedna bitwa może przesądzić o zwycięstwie. Ten kto ceni sobie bogactwo ponad rozpoznanie wroga, nie postępuje jak człowiek, nie jest wodzem armii, nie jest sprzymierzeńcem władcy ani też nie ma zielonego pojęcia, o tym jak należy zwyciężać. Tak więc światły władca i rozsądny generał zawsze wygrywają; osiągają, to czego pospolity człowiek osiągnąć nie potrafi – a wszystko to dzięki temu, że wiedzą wcześniej. Wiedzy takiej nie można otrzymać od bogów, nie można jej zdobyć przez obserwację rzeczywistości, nie można jej też wyczytać z gwiazd. Jedynym sposobem, aby poznać wroga, to zdobyć wiadomości o nim od kogoś innego.
(...)
Nie ma takiej osoby w armii, która byłaby traktowana z większą troską niźli szpieg; nie ma nikogo, kto byłby szczodrzej wynagradzany niźli szpieg; żadne inne działania nie mogą już być owiane większą tajemnicą niż działania wywiadu. Kto nie jest mędrcem, nie może posługiwać się szpiegami; kto nie posiadł dobrych manier i nie jest otwarty na drugiego człowieka, nie może korzystać z wywiadu; kto nie potrafi postępować rozważnie, ten nie dojrzy korzyści w zeznaniach szpiega. Rozwaga, tylko rozwaga – a szpieg nie będzie bezużyteczny! Jeśli zeznania szpiega nie zostały jeszcze odtajnione, a już ktoś o nich rozpowiada, zarówno gadułę jak i szpiega należy zabić. Zanim zaatakujemy armię albo rozpoczniemy oblężenie miasta czy też podejmiemy próbę zabójstwa, należy wpierw dowiedzieć się: kto dowodzi, kim są jego przyboczni, adiunkci, strażnicy i podwładni. Tego nasz szpieg musi się dowiedzieć. Należy odszukać w swoich szeregach szpiegów wroga, przekonać ich do siebie i wykorzystać; udzielić stosownych instrukcji i wysłać z powrotem do obozu wroga. W ten sposób pozyskamy szpiega nawróconego, działającego na naszą korzyść. Dzięki niemu pozyskamy sobie szpiegów miejscowych i wtajemniczonych. Dzięki niemu, będzie można przekazać martwych szpiegów wrogowi. Dzięki niemu, żywi szpiedzy będą mogli spokojnie czynić swą powinność. Najważniejszym zadaniem wywiadu jest pozyskanie informacji, a pozyskać ją można najszybciej od szpiega odwróconego, dlatego też należy go traktować z szacunkiem. Dawnymi czasy dynastia Yin doszła do władzy, za sprawą Yi Zhi, który był urzędnikiem na dworze dynastii Xia. Dynastia Zhou doszła do władzy dzięki Lü Ya, który pełnił służbę na dworze dynastii Yin. Dlatego też światli władcy i rozsądni wodzowie wybierają najzdolniejszych, aby ci służyli im jako szpiedzy – stąd ich wielkie zwycięstwa. Wywiad to podstawa działań wojennych, dzięki niemu armia może posuwać się naprzód.

Wszelkie materiały umieszczone w serwisie prezentujące warunki wykonania usług i/lub sprzedaży produktów, są informacją handlową i nie  mogą być uznana za ofertę w rozumieniu art. 66 ustęp 1 Kodeksu  Cywilnego. Stanowią one zaproszenie do rokowań w rozumieniu art. 71  Kodeksu Cywilnego. Prezentowane dane nie stanowią oferty handlowej w  rozumieniu przepisów Kodeksu Cywilnego.